Wat zij niet wist, is dat ze op dat moment een vroedvrouwzaadje in mijn hart gepland heeft.
Toch heb ik nog drie jaar gewacht om de stap te zetten naar de studies vroedkunde. Immers, ik had zopas vijf jaar hard gestudeerd voor onderwijspedagoge. Ik zou werk vinden, en dat zaadje zou wel afsterven.
Ik deed een aantal interims, en een jaar later werd ik opnieuw zwanger. En opnieuw dat vroedvrouwzaadje, dat ditmaal nog nog veel sterker riep naar water om te groeien. Ik stak het op de hormonen. Onterecht, want toen alle hormonen weer stabiel werden, barstte dat zaadje uit z'n voegen.
Het is als de dag van gisteren dat ik mezelf na mijn officiële inschrijving in Vives trakteerde op een Ice-Tea (al verdient dat wel iets straffers - dat weet ik ondertussen). Toch is dat al bijna twee schooljaren geleden! Op momenten als deze kan ik zeggen dat het snel gaat, maar eerlijk is eerlijk: als je erin zit lijkt het soms een heel lange weg met ups and downs:
up gedachten/momenten
- Ik studeer gemiddeld 24,50 uur per week, en kan afwerken wat op m'n planning stond. Productief kunnen zijn ten top.
- Ik vind de vakken zo interessant!
- Ik heb klasgenoten die dezelfde weg gaan. Ik noem ze mijn maatjes. We staan samen voor de chocolade-automaat in de pauze, we lachen en amuseren ons, we zuchten, we bellen, we chatten, en we geven elkaar peptalk als het nodig is.
- Naar de les gaan, ik keek er tot nu toe altijd naar uit. Ik zie mijn maatjes terug en ik heb contact met de docenten, die toegankelijk en menselijk zijn. Ze luisteren naar ons. Ze praten met ons mee over de kinderen. Ze geloven in ons!
- Ik koop een vrouwelijk bekken en een pop, en demonstreer trots aan mijn vriendinnen hoe dat baby'tje er eigenlijk uit komt.
- Ik krijg complimenten op stage.
- Mijn kinderen zitten naast mij aan mijn bureau. Ze willen mee studeren. Ze krabbelen en schrijven vanalles op blaadjes, met hetzelfde schrijfgerief als ik. We zijn allen samen stil aan het werk. Ze kijken me aan met de blik: We zijn goed bezig he mama.
- Ik koop nieuwe schoenen, speciaal voor mijn stage. Ik kies die groene, ze zijn prachtig. Ik ben zo trots.
- Ik geef een héél groot feest als ik afgestudeerd ben!
- Ik maak plannen over wat ik met dat diploma dan kan/wil doen. Heerlijke vooruitzichten!
down gedachten/momenten
- Ik zit aan mijn bureau en ik staar. Met hoofdpijn. Ik geraak geen sikkepit vooruit in die cursus.
- Mijn dagen en hoofd zitten volgepropt.
- Zieke kindjes hebben voorrang. Ook al zie je tegelijk de berg schoolwerk groeien.
- Ik hoop altijd dat ik tijdens schoolvakanties met kids in huis toch wat kan studeren. Dat draait altijd uit op een teleurstelling.
- De week voor het examen moet ik een achterstand inhalen. 's Morgens vroeger opstaan, en 's avonds laat doorwerken. Ik ben doodop.
- Ik reken hoeveel weken stage ik nog moet lopen, en zie een berg voor mij zo groot als de Himalaya.
- Ik vraag me af waarom ik eigenlijk zo zot ben om dit allemaal te doen.
- Mijn kroost krijgt weer een maaltijd die vlug-vlug in elkaar geflanst werd. Tegen mijn principes in.
- Mijn man ziet er van af dat ik zoveel tijd aan die bureau doorbreng. Er is ruzie over wanneer ik eens wat meer tijd zal hebben/maken voor hem.
- Ik wil niet dat de levenskwaliteit van mijn gezin erop achteruit gaat, maar waar ligt de grens? Ja, waar? Hoe hard moeten we doorgaan met op ons tanden te bijten?
- Er liggen altijd examens in het verschiet. Ze hangen altijd boven m'n hoofd. Ze geven altijd een druk.
- Ik bedenk wat ik met al die tijd dat ik nu aan mijn bureau zit, zou kunnen doen. Ik word triest. Ik verwater. Ik verlang.
- Ik wil dat diploma, nu! En niet pas binnen zoveel jaar.
Die up -en down momenten kruisen elkaar constant, en wisselen elkaar af in mate van overheersen.
En toch doe ik het.
Iets in me zuigt me vooruit en geeft me gedrevenheid. Ik weet en voel dat ik vroedvrouw wil worden. Een goeie. Een deskundige. En een lieve.
Dat groot feest komt er.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten