dag opa

Opa,

Onder de kleinkinderen heb jij eigenlijk zoveel bijnamen.

H, E, A, E en A noemen jou de dichte opa, omdat jullie altijd zo dicht bij elkaar gewoond hebben.

Voor S, J en J ben je opa Callens. Jij bent inderdaad de pater familias van deze grote familie Callens.

A, A, J en ik noemden je opa van 't muziekske, omdat jij en oma vroeger zo'n prachtig fisherprice platendraaiertje hadden voor de kindjes.

En toen L, B, K en F klein waren noemden ze jou 'opa konijn', omdat ze zo zot waren van jouw kleine konijntjes.

Ook de achterkleinkinderen hebben reeds een specifieke naam voor jou. Zo zeggen A en O altijd dat we naar 'opa Ullegem' gaan. En X spreekt fier over zijn 'opa sefke'.

Vele mooie namen, voor maar één opa.

De opa die vaak wandelde met zijn armen gekruist op zijn rug.

Ik herinner me nog hoe ik op Pasen in jouw relaxzetel aan het raam zat. Ik keek naar buiten en zag je wandelen over de pelouse, die heilig voor jou is. Je doorkruiste de tuin in die typische houding zoals alleen jij wandelt. Beetje voorovergebogen. Armen gekruist op de rug.
Ik vind dat eigenlijk een van de mooiste lichamelijke houdingen die een mens kan aannemen. Er zit iets treurigs in, maar ook vastberadenheid en wijsheid. Het doet me ook denken aan hoe je lijf toont dat je aandacht hebt voor de wereld rond je, voor de natuur, voor uw tuin.

Uw tuin met dierenparkje en werkkotjes was de plaats waar je het liefst van al vertoeft.

We hebben met de kleinkinderen zoveel herinneringen aan jouw en de tuin. Ik noem er enkele op.

De notelaar in het midden van de tuin. Een pracht van een boom, die veel nostalgie opwekt.
Ik zie nog voor me hoe vaak we daar in de zomer met z'n allen onder die boom gezeten hebben.
En hoeveel zakjes met noten jij in al die jaren voor ons klaargezet hebt.
En je weet waarschijnlijk ook nog hoe ongerust K werd toen je na het middageten zei dat je even ging rusten in je tuinstoel 'onder' de notenboom. Want zeg nu zelf, een opa die mét tuinstoel letterlijk onder de wortels van de boom zal kruipen, dat is toch best gevaarlijk he.

Ik weet ook nog hoe ik 25 jaar geleden stilletjes aan S zei dat hij het kiekekot moest opendoen en de kippen loslaten. S kreeg de reclamatie, en ik gniffelde.

Of weet je nog in de zomer van 1990. L was toen zo ziek dat ze nauwelijks nog iets at. Maar toen ze samen met jou de konijntjes oud brood kon geven, begon ze zelf ook van dat oud brood te eten.

Of weet je nog bij het slachten van de kippen. S was aan het helpen, en moest de onthoofde kippen met de kruiwagen wegdoen. Hij deed de schrik van zijn leven op toen hij plots zo'n kieken zonder kop terug uit de kruiwagen zag springen.

Of weet je nog hoe je ons soms meenam naar dat mysterieuze 'lank ges' aan de overkant van de akker.

Of hoeveel wij als kind naar jouw parkieten staan kijken en luisteren hebben. Dat was nogal een attractie.

Of hoe zorgzaam je omging met de bonenplantjes in je moestuintje. Suikerbonen wel te verstaan, want voor Tom Boonen had je het toch niet zo.

Of hoe je zo vaak aan de brievenbus stond om een praatje te maken met de buurman uit de straat.

Of hoe je altijd klaar stond om bij anderen het gras te gaan ontmossen.

Of hoeveel patatten jij uit je kotje gehaald hebt, en samen met oma gescheld hebt om stampie te maken.

... En zo kan ik nog lang doorgaan met herinneringen.


Op Pasen waren we nog met bijna de hele familie bij elkaar. In de living, in de keuken, in de veranda, in de tuin. We moesten overàl kruipen, omdat we zo'n grote bende zijn geworden. Een grote bende die zelfs ieder moment kan uitbreiden met een vierde achterkleinkind. Jij zat aan tafel in de veranda bij een aantal jonge gasten, en ik dacht nog: zo mooi, opa met zijn nageslacht.

Dat die dag jouw voorlaatste levendige dag was, wist niemand.
Ik vind het vreemd, hoe alles plots zo kan veranderen.
Plots is oma weduwe.
Plots zal ze de patatten voor de stampie alleen moeten schellen.
Plots gaat de bezieler van dat werkkotje er nooit meer binnengaan.

Maar je verzorgde tuin ziet er weer perfect uit en gaat nu beginnen bloeien à volonté. Je hebt je lievelingsplek voorbereid en klaargemaakt voor een nieuw seizoen.
Ik beloof u dat wij de komende maanden, samen met oma, door uw tuin zullen wandelen. Net zoals jij deed. En dat we zullen terugdenken aan al die herinneringen van jou en je tuin. En dat we zullen kijken naar hoe alles bloeit en leeft. En dat we trots zullen zijn, op jou. Heel trots.