kijk mama

Ik was appels aan het schillen om appelmoes te maken, en plots stond hij daar.

"Kijk mama, ik heb stickertjes gevonden en ze op een blad geplakt voor jou. En ik heb er ook mijn naam en naamsymbooltje bij geschreven."

Ik kon mijn ogen niet geloven.
Nog nooit eerder had ik Mos ALLEEN - OP EIGEN INITIATIEF zijn naam zien schrijven, laat staan zijn naamsymbooltje van in de klas zo gedetailleerd zien tekenen. (Blijkbaar vormt dat wormpje inmiddels voor hem een deel van zijn identiteitsgegevens.)

"Wablief?? Mosje! Heb jij dat nu alleen gedaan? Ja? Maar dat is super! Ik wist niet dat jij je naam zo mooi kon schrijven? En jouw symbooltje zo mooi tekenen?  Mosje, het is prachtig gemaakt! Ik ben zo trots op jou!"

Ik overstelpte het kind met knuffels en zoentjes, en ging zelf als een uitgelaten kind het blad aan Vanski gaan tonen. Nog een leuk muziekje op de achtergrond en ik was beginnen dansen.

De juf (2e kleuter) had het op het oudercontact begin september nog gezegd: "Uw jongen zal dit jaar heel vlug groot worden, ge zult dat zien."  
Ze heeft gelijk.