het bal van de Gehoorzaamheid

Deze meditatie, waarschijnlijk geschreven in 1946, is een van de bekendste van Madeleine Delbrel. 
Eens te meer drukt ze erin de blijheid, de lichtheid en de spontaniteit uit van het geestelijke leven van hen die zich op God verlaten. Madeleine treedt naar voren als iemand die vertrouwd is met dansen, in haar jeugd hield ze enorm van dansen. Een 'fuifbeest' zoals we nu zouden zeggen.


Het is de veertiende juli.
Iedereen gaat dansen.
Overal, sedert maanden, sedert jaren, danst de wereld.
Hoe meer mensen er sterven, hoe meer er dansen.
Golven van oorlog, golven van feest.

Er is echt veel lawaai.
De ernstige mensen zijn naar bed,
de religieuzen bidden de ochtendgebeden van de heilige Hendrik, koning,
en ik denk
aan een andere koning
aan koning David, die danste voor de Ark.

Zoals er veel heilige mensen zijn die niet van dansen houden,
zo zijn er veel heiligen geweest die de nood voelden om te dansen
zo blij waren ze om te leven:
de heilige Thérèse met haar castagnetten
de heilige Johannes van het Kruis met het kindje Jezus in zijn armen
de heilige Franciscus, voor de paus.
Als we vrede konden nemen met U, Heer,
dan zouden we niet kunnen weerstaan
aan die behoefte om te dansen
die losbarst in de wereld
en we zouden kunnen raden
welke dans U ons wil laten dansen
door Uw voorzienigheid op de voet te volgen.

Want ik denk dat U er misschien genoeg van heeft,
van mensen die zeggen U te dienen
op de toon van een kapitein,
die zeggen U te kennen op de toon van een professor,
die zeggen U te bereiken door hard te trainen.

Het is nu aan ons om ons te laten uitvinden om als vreugdevolle mensen met U dansend door het leven te gaan. 

Om een goede danser te zijn, met U of iemand anders,
moeten we niet weten waar het naartoe gaat.
We moeten kunnen volgen
vrolijk zijn
licht zijn
en vooral niet onbuigzaam zijn.

We moeten U niet vragen waarom U deze passen graag zet, 
we moeten een soepel en levendig verlengstuk van U zijn, 
en van U het ritme van het orkest ontvangen. 
We moeten niet tegen elke prijs willen vooruitgaan, 
maar willen draaien, opzij gaan. 
We moeten kunnen stoppen en glijden in plaats van stappen. 
Het zouden slechts dwaze stappen zijn als de muziek er geen harmonie aan gaf. 

Maar wij, wij vergeten de muziek van Uw Geest,
we maken van ons leven een turnoefening;
we vergeten dat het leven zich laat dansen in Uw armen,
dat uw heilige Wil onmetelijk fantasierijk is,
dat het leven slechts eentonig en vervelend is voor vermoeide zielen die er als een muurbloempje bij zitten op het vreugdevolle bal van Uw liefde.

Heer, kom ons van onze stoel halen.
We zijn bereid om de boodschappen, de rekeningen, het avondeten, de avondwaken tijdens dewelke we vermoeid zullen zijn, voor U te dansen.
We zijn bereid om morgen voor U het werk, de hitte en later ook de koude te dansen.
Als sommige melodieën in mineur zijn, dan zullen we niet zeggen dat ze triest klinken,
als andere ons een beetje buiten adem brengen, dan zullen we niet zeggen dat ze onverdraaglijk zijn,
en als sommige mensen ons omver lopen, dan zullen we dat met een lach opnemen, want botsen hoort bij dansen.

Heer, leer ons welke plaats
het bal van de gehoorzaamheid inneemt
in die eeuwige roman die zich
tussen U en ons afspeelt.

Maak ons de orkestratie bekend van U wil, de harmonieën, waarin dat wat U toelaat, vreemde noten binnenbrengt in de sereniteit van wat U wil.
Leer ons elke dag ons mens-zijn aan te trekken als een baljurk, zodat we door U de kleinste dingen kunnen beminnen als onmisbare sieraden. 
Help ons ons leven te beleven,
niet als een schaakspel waarin elke zet berekend is,
niet als een wedstrijd waarin alles moeilijk is,
niet als een probleem dat ons hoofdbrekens/op ons zenuwen werk bezorgt,
niet als een uitstaande schuld,
maar als een feest
als een bal
als een dans
in de armen van Uw genade
op de universele muziek van Uw liefde.

Heer, kom ons van onze stoel halen.

uit 'betoverd door God' van Ann-Sophie Noreillie en Piet Raes