Dat betekent dat mijn grootste jongen al zeven dagen doorgebracht heeft in het eerste leerjaar!
Mijn tweedegrootste jongen zit ondertussen ook al in het tweede kleuter.
Zo trots op mijn groeiende mannetjes!
Ik merk dat ze groter worden, in alles.
Zo vroegen ze op 2 september zelf of ze niet op school zouden mogen blijven eten. "Please?"
De vorige jaren kwamen ze iedere middag thuis eten, behalve op dinsdag want dan ging mijn moeder ze halen.
Maar dit jaar wordt anders. Met the boys themself als vragende partij zullen ze nu iedere maandag en dinsdag op school eten. Om met hun vriendjes te kunnen spelen.
Prachtig vind ik dat, dat het voor hen niet van nillens willens is, maar van echt willen en kunnen.
Dankbaar ben ik, dat wij beiden een job hebben die ons in staat stelt om ons zo aan de kinderen te kunnen aanpassen.
Vandaag, 15u. Ik kom de schoolpoort buiten met mijn twee rakkertjes aan de hand.
"Mama!", zegt Mos me met blije oogjes en een opgetogen gezicht.
"Dit weekend is het offerfeest he!" En ik zie aan zijn oogjes dat hij dat al volledig ziet zitten.
Meteen daarna verzakt het wezentje, en sluipt er een kleine ontgoocheling in zijn stem. "Maar het is wel alleen voor de Moslims..."
"En wij zijn geen Moslims hé?" vroeg hij even later toch nog eens voor de zekerheid :-)
Blijkbaar had de directeur net voor beltijd aan alle Moslims een fijn offerfeest toegewenst. Dat vertelde Mos me 's avonds aan tafel. Ik verzekerde hem dat, als er ook nog eens een feest voor de christenen is, bijvoorbeeld Kerstmis of Pasen, dat de directeur dat ook voor ons zal zeggen. "Papa, wil je een kleurplaat van paaseieren afdrukken?", vroeg Kor onmiddellijk daarop aan Vanski. "Ja, en voor mij ook één", zei Mos.
En zo geschiedde dat wij hier op een paar uur tijd van het offerfeest naar pasen vlogen vandaag. Op deze negende september.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten