briefje aan Mos

Lieve lieve Mos,

Je bent onze eerstgeborene. 

Eind juni-begin juli, 3 jaar geleden. Ik herinner me het nog als de dag van gisteren: 

• dat jouw aanwezigheid in mijn buik veel sympathie teweegbracht op mijn mondelinge examens en thesisverdediging
• dat ik op de uitgerekende bevallingsdatum met Vanski steeds sneller snelwandelde, om jou te laten komen
• dat ik al na 5 minuten weeën dacht dat je er ieder moment uit zou komen
• en dat ik daardoor de vroedvrouw veel te vroeg heb laten afkomen... Die schat van een vrouw heeft die nacht in onze zetel nog wat verder geslapen. 
• dat we je om 6u40 thuis, in onze eigen zetel met eigen kaarsjes en muziek, tevoorschijn mochten zien komen.
  

Mosje Tosje Flosje. Zo noemen we je soms. 

Je bent een bijzonder kind. 

Blinkende witte haren met hier en daar een opspringende krul. 

Schitterende blauwe ogen. 

Een rechtervoet die nogal los en krom aan je beent hangt. 

Behulpzaam bij alles wat met poetsen en werken te maken heeft. 

Geduldige puzzelaar. 

Nogal onhandig. 

Vlaanderens grootste fan van De Lijn (lees: bussen)

Heeft dagelijks minstens 1 knuffel + 1 ravotmoment nodig in de zetel. 

Geniet er ongelooflijk van om met papa in de stad te wandelen. 

Op sommige dagen kan je zagen en wenen als geen ander. 

En op andere dagen ben je gewoonweg hartvertederend. 

Als het aan jou lag, zouden we 3X daags yoghurt met muesli eten. 

Bijzondere liefde voor bijtjes, plantjes en besjes. 

Onze goeie slaper. 

We zijn zeer fier op jou! Al 3 jaar lang. 

Mosje Tosje Flosj.