woensdag 19 juni 2013

Als je kinderen er niet zijn...

... zoals hier, een weekje in Z-Frankrijk, zonder hen.
Waar moet je aandacht en focus dan plots naartoe?
Alsof een bepaalde sensor in mezelf z'n richtpunt kwijt is, en nu in het ijle wat ronddraait, op zoek naar een nieuw praktisch richtpunt.

Het is confronterend om te beseffen dat, eens je (kleine) kinderen hebt, het overgrote deel van je aandacht, energie, planning,... op hen afgestemd is.
De vormgeving en invulling van het dagelijks leven komt in functie van hun slaap, buik, lach en traan te staan.

Daarvan afkicken is best een interessante, niet te onderschatten oefening.
Drie dagen heb ik nodig gehad om de kinderfocus los te kunnen laten....

... en tijdens een wandeling de tijd helemaal te laten voor wat ze is
en in alle rust de uitgestrektheid, schoonheid, ingenieuziteit, kleuren, geuren, vormen,... van de schepping tot me te laten spreken.

... en tijdens het eten elke hap meer dan anders over m'n papillen te laten rollen, om zo de smaken dieper tot me te laten doordringen.

Elk moment ten volle ZIJN.
Niet enkel gericht zijn op praktische (kids)zaken, maar op het ontvangen van wat Hij geeft.
En daar dankbaar voor zijn.
Dit is waar God is. In het heden. IK BEN - Zijn echte naam.

Een prachtige kunst om in zo'n levenshouding te kunnen blijven staan, ook met je kinderen erbij.
Dan nemen ze dat misschien (deels) over... misschien ook niet. Dat zal de tijd wel uitwijzen.


1 opmerking:

  1. Mooi! Geniet van jullie rustige tijd om dan na een weekje er terug helemaal in te vliegen met heel veel energie!
    De kids doen het prima! Het zijn superlieve schatjes en zij genieten ook volop!

    BeantwoordenVerwijderen