donderdag 8 december 2016

passie in het wassalon

Soms, vaak, heel vaak, lenen de weersomstandigheden er zich niet toe om de was buiten te laten drogen. 
Dan heb je verschillende opties:
  • De was aan een rekje binnen laten drogen. Hier houden wij niet van wegens dan te veel vochtigheid in het luchtklimaat binnen. 
  • Een droogkast kopen. Hier houden wij ook niet van wegens de hoge kosten (aankoopprijs + hoog elektriciteitsverbruik). 
  • De was in grote droogkast in wassalon steken. Hier houden wij wel van! Zo'n salon ligt op nog geen minuut wandelen van ons deur én we betalen welgeteld 1,20 euro om 2 wasten in 25min te laten drogen.  Dat is 0,60 euro per was. 60 cent! De rugvriendelijke hoge tafels om te plooien  én het contact met wat andere medemensen krijg je er gratis bij. 
Bon. Tot zover de schets van de context. 

Stond ik daarnet dus mijn gedroogde was in het salon te plooien. 
Komt de 'baas' van 't spel binnen.  Zoals altijd zoekt hij met iedereen daar aanwezig één voor één oogcontact om vriendelijk te begroeten. Zoals altijd vind ik dat zo bijzonder. 

Ik plooi verder. 

Hij komt vragen of alles lukt, mevrouw? Ja hoor, bedankt!

Hetzelfde vraagt hij aan een Afrikaanse vrouw die op een stoel recht voor een wasmachine zit, te kijken/staren naar hoe haar was draait. Ze vraagt zich in het frans af waarom ze geen schuim ziet en hij legt met de grootste passie uit hoe dat wasmiddel in elkaar zit en waarom het dus niet schuimt. 

Vervolgens doet hij gezwind opnieuw 'de toer' van het salon, met een doos van die gekleurde suiker-maria-tjes en pick-nicken. Iedereen mag grabbelen naar wens. Geven maakt blij, zoveel was duidelijk!

Ik plooi verder, mijn laatste stuk. En ik bedenk hoe machtig prachtig dit toch wel is. Een man, ik schat rond de 35-40 jaar, die met zoveel passie zijn wassalon runt. Recht uit het hart mensen aankijkt en verwelkomt. De moeite doet om mariatjes te kopen en te trakteren. 

Ik bedenk dat ik hierover iets wil schrijven, en trek nog snel een foto als didactisch materiaal. "Zal ik er één trekken van jij met je wasmand?" vraagt hij me terwijl hij het geld in de wisselautomaat telt. Alsof hij trots was dat ik het de moeite vond om dit moment op foto vast te leggen. 
Hij wou nog de deur voor me openhouden, maar een andere vriendelijke man was hem al voor. 

Kleine dingen doen met een gepassioneerd hart. Daar straalt vreugde en licht van uit! Zoveel is vanavond door die man bewezen!




1 opmerking: