oudejaar op Stek

Ik denk met heimwee terug aan gisteren. Het was de mooiste en gezelligste oudejaarsavond die ik me van m'n leven kan herinneren.

Zo ontzettend trots op mijn héél héél goede vriendin, de bezielster van Stek. Ze creëerde gisteren in Stek een stukje hemel op aarde, en toonde me een nog nooit geziene creativiteit, mensenliefde, passie en doorzetting.

Een oude stal op een oude boerderij.
Veel lichtjes en kaarsjes.
Veel warmte. Een kacheltje.
Zeteltjes, twijfelaars, matrassen, schommelstoelen en schapenvellen.
Oude houten tafeltjes met antieke tafellakentjes.
Vrolijke mooie kinderen. Daarna slapende kinderen.
Eten van iedereen, voor iedereen.
Muziek.
Acrobaatkunstjes van een vader en zijn dochtertje.
Een opvoering van mooie stemmen, een gitaar en een saxofoon.
Beginnen wandelen met botten en fakkels rond 23u30. Halte houden en bubbels klinken op middernacht, gevolgd door de mooie live saxmuziek van zij die het zo normaal vond om die koffer daarvoor heel de wandeling mee te sleuren.
Warmte en dessert als we terug binnenkwamen.
Praten met elkaar. Lachen. Complimenten geven. Nadenken.
En soms ook gewoon kijken naar alles. Vanop het schapenvelletje naast het kacheltje.
Dansen.
Chocolademousse met gehakte stukjes noot erin!
En nog een theetje met wat perencrumble, om het af te leren.

Ik voelde eenvoud.
Ik voelde aanvaarding en echt welkom zijn.
Ik voelde gemeenschap en verbondenheid, ook al kende ik drie vierde van de mensen niet.
Ik voelde stugge harten zacht worden. Ik voelde het gewoon.

Die avond zat boordevol hemel.